پویش آخرین وصیت

پیشوایان بزرگ اسلام تأکید زیادی بر انجام وصیّت برای مسلمانان، بعمل آورده اند.

واژه «وصیت» در قرآن کریم در دو معنا به کار رفته:

اخلاقی : که به معنی موعظه و نصیحت است .

 فقهی :  که سفارش فرد به وصیّ خود ، برای رسیدگی به اموال و کار‌های باقی مانده بعد از مرگ او می باشد.

قرآن کریم، وصیت را حقى بر عهده پرهیزکاران دانسته، مى فرماید:

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِینَ».

(سوره بقره: آیه ۱۸۰)

بر شما نوشته شده: «هنگامى که یکى از شما را مرگ فرارسد، اگر چیز خوبى (مالى) از خود به جاى گذارده، براى پدر و مادر و نزدیکان، به طور شایسته وصیت کند. این حقى است بر پرهیزکاران.

حضرت رسول اکرم و حضرت امام باقر و حضرت امام صادق (علیهم السّلام) فرموده اند:

«وصیّت بر هر مسلمانی حقّ است)).

وصيت نامه اميرمؤمنان علی (ع) و آخرين سفارشات به شيعيانشان

طبيب همين كه زخم سر آن حضرت رامشاهده كرد، دستور داد شُش گوسفندي را بياورند و از ميان آن رگي را بيرون آورد و آن رگ را در زخم مزبور نهاد و پس از اندكي بيرون آورد و آن را مشاهده كرد. سپس رو بدان حضرت كرده، گفت: «اي امير مؤمنان، هر وصيتي داريد، بفرمایید كه ضربت شمشير اين دشمن خدا به مغز سررسيده و معالجه سودي ندارد.» در اين وقت بود كه امير المؤمنين كاغذ و قلم و دواتي طلبيدند و شروع به وصيت فرمودند:

وصيتنامه حضرت علي(ع) را در كتابهاي حديث به اجمال و تفصيل به طور مختلف نقل كرده اند كه يكي را ابوالفرج نقل كرده است و در كافي مرحوم كليني هم نظير همين وصيت را كه ابوالفرج روايت كرده، نقل مي كند و در نهج البلاغه نيز (در ذيل نامه شماره ۴۷) اجمالي از اين وصيت ذكر شده و خلاصه اي از آن در كشف الغمه و روايات ديگر آمده كه همه آنها را مجلسي(ره) در بحار الانوار نقل كرده است و ما همان روايت ابوالفرج را كه نسبتاً جامعتر از ديگران است، نقل مي كنيم.

بسم الله الرحمن الرحيم

اين وصيتنامه اي است كه اميرالمؤمنين، علي بن ابيطالب بدان وصيت مي كند:

گواهي مي دهد كه معبودي جز خداي نيست كه يگانه است و شريك ندارد و نيز گواهي می دهد محمد(ص) بنده و رسول اوست كه خداوند او را به راهنمايي و دين حق فرستاد تا بر همه اديان پيروزش كند، اگرچه مشركان آن را ناخوش دارند. درود و بركات خدا بر او باد! «همانا نماز و پرستش و زندگي و مرگ من از آن خداوندي است كه پروردگار جهان است و شريكي براي او نيست و بدان مأمور گشته ام و منم از نخستين مسلمانان».

اي حسن! من تو را و تمام فرزندان و خاندانم و هر كسي كه اين وصيتنامه به او برسد، به تقوا و ترس از خداوندي كه پروردگار شماست، سفارش مي كنم و بايد نميريد جز اينكه مسلمان باشيد و همگي به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد؛ زيرا به راستي من از رسول خدا(ص) شنيدم كه مي فرمود: اصلاح دادن ميان مردمان از همه نماز و روزه بهتر است و آنچه دين را تباه ساخته و از بين مي برد، افساد ميان مردمان است، ولا قوه الا بالله العلي العظيم [نيرويي جز به اتکای خداي بزرگ نيست]. به خويشان و ارحام خويش توجه داشته باشيد و به آنان پيوند كنيد، صله رحم كنيد تا خداوند در روز قيامت حساب را بر شما آسان گرداند.

الله الله في الايتام، فلا تغبوا افواههم، ولا یضيعوا بحضرتكم

خدا را خدا را درباره یتیمان ، مباد انها را روزی سیر نگه دارید و دیگر روز ، گرسنه و مباد که در نزد شما تباه شوند .

ادامه وصیت نامه

با توجه به فرمایشات مولای متقیان در ماه مهمانی خدا ، انجمن مددکاری امام زمان (عج ) همیشه با این رویکرد و با الطاف خدای بی نیاز و همکاری همدلانه و نوع دوستانه خیرین ، به این کار خدا پسندانه که رفع نیازها وخواسته های فرزندان وخانواده ایتام  است درحد بضاعت ، در خلال پنجاه سال ، مبادرت نموده است .

.در این راستا ضمن سپاس فراوان از آن دسته از خیرین محترم که ما را در این امریاری کرده اند در انتظار کمک های کریمانه شما در این ماه کریم نیز هستیم .